Uzun Zaman Oldu Bu Kadar Ağlamayalı

Eveet, uzun zamandır gizlemeye çalıştıklarım çıkıyor su yüzüne. Bastır bastır bir yere kadarmış. İlla ki patlak veriyor. Yazı yazamıyorum ş u an o yüzden arada olursa yanlış kusuruma bakmayın. Düzeltme şeysini kullanacağım.

Bugün güzeldi. Sabah kalkıp çikolata almştm kendime severim çnükü. Sonra en sevdiğim oyunun bir benzerini buldum onu indiriyordum. Gülümsüyordum huzur mutluluk bla bla. üzülmüyordum arık çopu şeye çünkü büyümüştüm. Ağlamıyordum a uzun zamandır. Meğer biriktiriyormşm.

LAvaboya kalkayım dedim. Banyoya girdim. KApıyı kilitledim ve yüzüm uyuşmaya başladı. Daha öne çok olmuştu. Tutundum duvara geçer dedim. Kalbim çarpmaya başladı . Sonra da görüşümü kaybettim. Bunları yaşarken çok hızlı oldu ama şimdi şimdi geliyor hatırlıyorum. Dİzlermin üzerine düştüm. Hayaller görmeye başaldım.. mutlu şeylerdi. güzel renkler , çiçekler , beni mutlu eden şeyler. REngarenk ti. sonra şakağımla kaşımın arası acımaya başladı ve çeneme yayıldı. Yüzümün çevresi sıcacıktı. Gözlerimi açtım. Yerdeydim. O pis banyo zemininde. Gözlüğümü çıkarmam gerek diye düşündüm ve çekiştirdim. Canım çok yandı. KAşımın yan tarafına kitlenmiş. Çekince kanamaya başladı. Yer baktım. Ben yer e baktıkça damla damla kan dökülüyordu. Nereden geldiğini anlayamadım. Burnuma baktım ilk. Sonra kaşıma elmi attım boyandı kırmızıya. Yüzümü yıkadım. Anahtarları ve telefonumu alıp aşağı indim. Müdürlüğe haber verdm. Ambulans çapırdılar. Hastaneye gittim. Dikiş attılar ve tetanos aşısı oldum. Sonra çıktım. Kimse yoktu . Param da yoktu. Yürümem lazımdı. Annemi aradım. Bir sürü espri yaptık. Ben güldüm o güldü. 30 dakikadan fazladır yürüyünce çevreme baktım neredeyim diye. Hatırlıyordum. O an bir patlama geldi. Anneme yurda geldim deyip kapadım ve sokakta oturup ağladım. Çok apladım. Sonra ona yazdım. Evine gittiğime. Niye o, neden yazdım inanın bilmiyorum. Niye ağladığımı da. Yurda girip yatağıma dönünce biraz daha ağladım ve bu sefer durmuyordu. Kasıla kasıla ağlıyordum ve onunla konuşuyordum. Psikolojik olabilir dedi. Kahveyi yasakladı. Alındım. Deli dedi bana. Ben onun ballı kahvesinden istiyordum. Ama sonra belki de deliriyorumdur dedim. Sonra yazamadoğmı farkettm. Yazamıyordm. Kelimeler çok saçma olıyprdu ama ben doğrı sanıyordm yazarken. Şimdi oldığı gibi ki aradan 10 dakika geçti yazalı.

Babaannem arıyor bir dakika. Nerde kalmıştım. Hah. Yeni oluyor bunlar ve ben ağlamamı durduramıyorum. Elimde tuvalet kağıdı rulosu büzüştürüp büzüştürüp yanlara atıyorum ama inanın hollywood yıldızları gibi güzel romantik görünmüyor :D

Yoruldum. Sarılmak istiyorum birine . Göğsünde uyumak istiyorum. Yükümü azıcık alsın istiyorum. Sırtımı okşasın istiyorum. Sadece sussak da olur . Uyanınca gitmesin istiyorum. Burası ev gibi hissettirmiyor. Ve ben o hissi tekrar yaşamaktan korkuyorum.

Evet ilk defa ölümden korkuyorum. Yüzümün öyle tekrar uyuşmasından, birinin bedenimin kontrolünü ele geçirmesinden be ben düşerken ellerimle tutunamamktan korkuyorum. Yalnızlıktan korkuyorum. Ki içimde gittikçe büyüyor.

Bilmiyorum uzun zamndır ağlamadım bu kadar. İlk defa durulmuşken bile gözlerimden yaşlar çeşme suyu gibi şakır şakır akıyor. Bakarsınız 3. sayfa haberlerinde çıkarım. Bir de benim için tag başlatır pridelarda ve eylemlerde portremin silüetini kullanırsınız. Kim bilir.

Sağlıcakla kalın. Uyumamam lazımmış. Niye yazdım bu yazıyı bilmyirrum silerim sonra.


Kahvenize bal katın canlarım,
Kedi.